NC#Holdmedown 19.2

Chapter 19.2

“โอ้โห~ มาขายไอติมเหรอ” ลูกค้าไม่ได้รับเชิญเอ่ยทัก

“เฮียเบจ เอ่อ... รับอะไรดีครับ” รถถังพยายามพูดตอบกลับไป

“แวะมาเยี่ยมเฉยๆ ช่วงนี้ลำบากเหรอ” เบจถามด้วยน้ำเสียงปกติ

“มึงมายุ่งอะไรไอ้เบจ! ถ้าไม่ซื้อก็อย่ามาป่วนแถวนี้” แม็กนั่มเดินออกมาคนแรก เมื่อเห็นว่ามีแขกไม่ได้รับเชิญมาที่ร้าน

“นี่มึงไล่ลูกค้าเหรอ” เบจร้องถาม จากัวร์เห็นท่าไม่ดีรีบลุกไปโอบไหล่รถถังแล้วพาเดินหนีเข้ามาในร้านก่อน เพราะเขาเองขี้เกียจจะมีเรื่อง อีกอย่างตอนนี้สีหน้ารถถังเริ่มไม่ค่อยดีแล้ว “หืม~ มีตามมาเฝ้าด้วย”

“หุบปาก ไอ้สัด!” จากัวร์ทนไม่ไหวหันไปด่าเสียงดังจนลูกค้าในร้านเริ่มหันมอง

“หึๆ รักเข้าแล้วสินะกูนี่โคตรอิจฉาเลย ออกโรงปกป้องกันซะขนาดนี้” เบจพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ

“หยุดนะ! ไอ้เบจ” แบล็คเองที่รับรู้ทุกเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นทนไม่ไหวเลยต้องเดินออกมา ซึ่งเบจเองคงไม่ทันสังเกตเห็นพี่ชายตัวเองว่านั่งอยู่ด้านใน “ถ้าไม่คิดจะซื้อก็กลับไป อย่ามาสร้างความวุ่นวายที่นี่”

“เฮียแบล็ค เฮียไล่ผมเหรอ” สีหน้าเบจกลับกลายเป็นสีหน้าผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด

“เบจ! ฉันไม่ได้ไล่แก” แบล็คเองก็พยายามใจเย็นพูดกับน้องชาย เพราะไม่อยากให้มีเรื่องราวใหญ่โตยังไงก็น้อง

“ผมแม่งเลวมากในสายตาเฮียสินะ รถถังมึงบอกกูทีว่ากูต้องทำยังไง! ทำไมทุกคนแม่งรักมึงจังวะ” เบจเริ่มพรั่งพรูออกมา รถถังที่นั่งกอดเด็กน้อยอยู่ด้านในกับจากัวร์ได้แต่นั่งหลบหน้าไม่กล้ามองไปยังหน้าร้าน

“เบจ! กลับบ้าน” แบล็คพยายามใจเย็นพูดด้วยน้ำเสียงให้ปกติที่สุด สุดท้ายเบจก็ตัดสินใจเดินออกไปทันทีไม่ได้หันกลับมาตอบโต้กับพี่ชายแม้แต่คำเดียว

“ไอ้ป๋อง! มึงจะกลับมั้ยหรือมึงจะนอนที่นี่” แบล็คพูดพร้อมกับหยิบแบงค์พันในกระเป๋าสตางค์ จ่ายค่าไอศกรีมให้เด็กในร้านที่เดินมาพอดีแล้วก็เดินออกจากร้านไปเลย จนกระป๋องคว้ากระเป๋าวิ่งตามออกไป ‘เฮียรอป๋องด้วยคร้าบบบ’

รถบั๊มที่นั่งอยู่บนตักพี่ชายบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ‘คนนิสัยไม่ดีคุงคูจะตี’ จนพี่ชายต้องรีบเอามือขึ้นมาปิดปากน้องชาย ‘เด็กดีไม่ควรว่าคนอื่นนะครับ’ พี่ชายรีบบอกน้อง ‘ก็เค้านิฉัยไม่ดี’ เดี๋ยวนี้เริ่มเถียง! จนจากัวร์กระตุกยิ้มมุมปาก

หนึ่งทุ่มตรงเวลาเลิกงาน จากัวร์ทำหน้าที่พาสองพี่น้องกลับบ้านเช่นเคย

“ถัง... พรุ่งนี้พี่ไม่มีเรียน ขอนอนด้วยได้มั้ยครับ” จากัวร์เริ่มนัวเนียคนตัวเล็กที่พาเด็กน้อยอาบน้ำแล้วพาเข้านอนไปเรียบร้อยแล้ว

“หืมมม อ้อนซะน่ารักเลยนะ ไม่ให้นอนครับ” รถถังหันมามองคนที่กอดเขาอยู่ด้านหลัง

“คนน่ารักไม่ใจร้ายสิ” ยัง! ยังไม่หยุดนัวเนียอยู่แถวๆ ซอกคอ

“มีเสื้อผ้ามาเหรอ” นี่ก็ไม่ห้ามเลย

“กระเป๋าอยู่หลังรถ” อีนี่มันนักวางแผน

“โอ้โห วางแผนไว้แล้วด้วย”

“เปล่า~ พี่แค่เตรียมพร้อม” โอเคจ้า

“จะนอนก็นอนเถอครับ” สุดท้ายก็ยอมแต่โดยดี “พี่ไปอาบน้ำก่อนเลยก็ได้ครับ”

“ถัง~”

“อ้าววว... เรียกแล้วไม่ยอมพูด เป็นไรครับ”

“อยาก~”

“ฮ๊ะ! อยากอะไรครับ”

“ถัง~” คราวนี้เรียกด้วยเสียงกระเส่าและมาพร้อมกับลมหายใจที่หอบถี่แปลกๆ

“อื้ออออ” ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อก็โดนริมฝีปากอีกคนประกบเข้ามาแล้ว “อื้อออ...อ่อยนะอับ” เสียงอู้อี้ที่พยายามจะพูดให้หยุดอารมณ์วาบหวามของคนตัวโต

“ถัง~ พี่ไม่ไหวแล้วครับ ขอได้มั้ย” จากัวร์ยังไม่เลิกจู่โจมยังเอาปากเอาจมูกซุกไซ้ไปตามลำคอรถถังอยู่อย่างนั้น

“พี่จา ฮื้อออ อย่าเลยครับ รถบั๊มนอนอยู่ตรงนี้” รถถังพยายามร้องบอกทั้งที่ตัวเองตอนนี้โดนล้วงไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ “เฮ้ยพี่! จะเอาผมไปไหน ปล่อยนะครับ”

“จะพาไปทำที่อื่นไง” ว่าแล้วจากัวร์ก็ช้อนตัวอุ้มคนโวยวายออกไปนอกบ้าน ปล่อยให้เด็กน้อยนอนหลับอยู่ในบ้าน

“พี่จา! นี่มันในรถนะ”

“ดีออกไม่ร้อน เดี๋ยวพี่เปิดแอร์ให้ฉ่ำๆ เลย”

รถถังถูกวางอยู่บนเบาะในรถซูเปอร์คาร์คันหรู แล้วด้วยความที่เบาะในตัวรถก็ช่างเป็นช่องเหมาะเจาะพอดีตัวคนนั่งเรียกว่าหมดหนทางดิ้นหนีกันเลยทีเดียว

ตอนนี้คนตัวเล็กนอนอยู่บนเบาะที่ถูกปรับให้เอนนอนในท่าที่สบายที่สุดแล้ว มีคนหื่นนอนคร่อมทับอยู่ด้านบน เสื้อของรถถังถูกถลกขึ้นมาจนเห็นเนื้อหนังมังสา ยอดปทุมถันสีชมพูที่แม้อยู่ในที่มืดสลัวจากัวร์ก็ยังรับรู้ได้ว่ามันน่าลิ้มลองและน่าสัมผัสแค่ไหน

“อื้อ~ เจ็บครับ” เพราะโดนคนอารมณ์เกรี้ยวกราดดูดดึงตรงยอดอกอย่างบ้าคลั่ง ลมหายใจหอบถี่จนรถถังยังได้ยิน “โอ๊ย! อย่ากัดผมเจ็บ” คนตัวเล็กยังต้องเตือนสติจากัวร์อยู่เป็นระยะๆ ไม่วายมือไม้ก็เป็นเถาวัลย์ลูบไล้อยู่ตรงเป้าของรถถัง

“เชื่อใจพี่นะ” จากัวร์ที่สาละวนอยู่กับซอกคอและเนินอกของคนใต้ล่างร้องบอกยามเมื่อรถถังเกร็งจนจิกเนื้อของเขาจนเจ็บ “ผ่อนคลายหน่อยครับ อย่างเกร็งนะ”

“ผมกลัว...ฮึก...ฮึก” รถถังเริ่มตัวสั่นเพราะภาพในคืนนั้นเริ่มกลับมาหลอกหลอนเขาอีกครั้ง คนๆ เดิมที่ทำร้ายเขาจนเจ็บปวดที่สุดในชีวิต “พี่อย่าทำผมนะครับ ผมกลัวแล้ว...ฮึก...ฮือออ”

“รถถัง ลืมตาก่อนครับแล้วมองหน้าพี่” จากัวร์ที่คร่อมทับอยู่ด้านบนหยุดทุกการกระทำ แล้วเรียกสติคนที่หลับตาร้องไห้อยู่ใต้ร่างเขา “รถถังครับ มองหน้าพี่ พี่รักถัง... ได้ยินมั้ยครับว่าพี่รักรถถัง” รถถังค่อยลืมตามองคนด้านบนที่มองเขาอยู่ก่อนแล้ว

“พี่จาผมกลัว” รถถังจิกแขนของจากัวร์ไว้แน่น

“ไม่กลัวนะครับคนเก่ง พี่อยู่ตรงนี้กับถังนะครับ” จากัวร์ก้มลงไปมอบจูบอันอ่อนโยนอีกครั้งให้คนที่นอนอยู่ด้านล่าง ลิ้นของเขาค่อยๆ ซอกซอนล่วงล้ำเข้าไปด้านในของคนขี้กลัวได้ในที่สุด

“อืมม...อื้ออออ...หายใจไม่ทันครับ” จากัวร์รับรู้ได้อีกอย่างว่ารถถังรู้สึกยังไงก็พูดทุกอย่างออกมาจนหมด

“ยกก้นให้พี่หน่อยครับ” จังหวะนี้เองที่เข็มขัดและกางเกงถูกปลดไว้เรียบร้อยแล้ว จากัวร์กำลังถอดมันออกมาจากตัวรถถังที่ยกสะโพกได้เพียงเล็กน้อยเพราะตัวเองถูกทับอยู่ ในที่สุดคนด้านบนก็ปลดเปลื้องมันออกได้สำเร็จและปลดของตัวเองคาไว้ที่หัวเข่าเท่านั้น “อ้าขาหน่อยครับ ตอนนี้อย่าเกร็งน้า”

“อย่าทำผมแรงนะ...กลัว” รถถังร้องบอกทั้งที่ตอนนี้สภาพตัวเองถูกจากัวร์จับขาสองค้างอ้าออกไว้ สักพักจากัวร์เอื้อมมือเปิดคอนโซลรถหยิบเจลกับถุงยางออกมาแล้วก็รีบสวมเข้ากับของตัวเอง “พี่จาใส่ให้ผมด้วยสิ เดี๋ยวผมทำรถพี่เปรอะนะ”

“ไม่เป็นไร ถังปล่อยได้ตามใจเลยครับ” ว่าแล้วก็จัดการบีบเจลใส่นิ้วตัวเองแล้วค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปทางช่องด้านหลังช้าๆ แล้วค่อยควานๆ เป็นวงกลมให้รถถังเริ่มชินเสียก่อน ‘อื้อ!’ คนด้านล่างก็ร้องครางตามจังหวะในการควาน

“ผมเจ็บ...เอาออกก่อนครับ” ตอนนิ้วแรกและนิ้วสองที่เข้าไปยังไม่ค่อยร้อง แต่พอนิ้วที่สามเข้าไปคนด้านล้างก็ร้องประท้วงเริ่มขยับสะโพกหนี แต่ก็ทำไม่ได้มากด้วยรูปทรงของเบาะมันช่างพอดีกับสรีระของรถถังเสียจริงๆ

“ถัง ตอนนี้อย่างเกร็งนะ เดี๋ยวเจ็บครับ” จากัวร์รูดของตัวเองอยู่สองสามทีแก่นกายก็พร้อมใช้งาน เขานำมาจ่อเข้ากับช่องด้านหลังของรถถังแล้วพยายามดันมันเข้าไปทีละนิดๆ

“โอ๊ยยย...ฮึก...ฮือออ” รถถังเริ่มดิ้นหนีเพราะช่องด้านล่างของเขาเหมือนมันกำลังจะฉีกยังไงไม่รู้ แต่จากัวร์จับตัวเขาไม่ให้ดิ้นได้เลย ‘ถังอย่าดิ้นเดี๋ยวเลือดออก’ รถถังจิกแขนจากัวร์ไว้แน่น “พี่จา...ผมเจ็บ โอยยย”

“โอ๋ไม่ร้องครับ ใจเย็นๆ น้า พี่ทำเบาๆ” ปากพูดไปแต่ด้านล่างก็ขยับเข้าไปทีละนิดจนตอนนี้เข้ามาได้กลางทาง แต่ดันยังไงก็ยังเอาเข้าไปจนสุดไม่ได้สักที คนใต้ร่างบ่อน้ำตาแตกร้องโยเยส่ายหน้าไปมาจนน่าสงสาร

“เจ็บ~ ผมเจ็บ อื้ออออ” จากัวร์ประกบปากอีกครั้งเอาลิ้นเกี่ยวกระหวัดไปในโพรงปากคนตัวเล็กอีก แล้วค่อยๆ ถอนแก่นกายของตัวเองออกมาเพียงเล็กน้อย จังหวะนั้นเองที่จากัวร์ตัดสินใจกระแทกดันของตัวเองอย่างสุดแรงกลับเข้าไปในตัวของรถถังอีกครั้ง “โอ๊ยยยย...ฮือออออ...ไอ้พี่จาผมเจ็บ” และสำเร็จตอนนี้ไอ้นั่นมันเข้าไปอยู่ในตัวรถถังจนสุดแล้ว

“โอ๋ๆ พี่ขอโทษอย่าร้องครับ อย่าเกร็งผ่อนคลายน้า” จากัวร์ยังไม่ขยับเขยื้อนรอให้รถถังเริ่มชินก่อน เพราะถ้าทำอะไรไปตอนนี้คนด้านล่างคงจะทรมานน่าดู “ไม่ร้องครับ พี่กอดๆ ไว้น้า” จากัวร์กอดตัวรถถังไว้แน่นหวังจะปลอบประโลม

“ผมโกรธพี่!” เอาแล้วเพราะไปทำเขาเจ็บ รถถังเลยเกิดอาการอยากจะโป้งคนตัวโตขึ้นมาซะนี่

“หึๆ น่ารักจังครับ ไหนมาหอมที” ว่าแล้วจากัวร์ก็ระดมจูบไปทั่วใบหน้าและลำคอของรถถังเหมือนอยากแกล้งคนข้างใต้มากกว่า “จะขยับแล้วนะครับ” ‘Rrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrr’ ระหว่างนั้นก็ดันมีโทรศัพท์เข้ามาพอดีแต่จากัวร์ก็ไม่ได้สนใจมันหรอก

“รับก่อนเถอะครับ”

“ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ เดี๋ยวเช้าค่อยโทรกลับ” รถถังยังโต้กลับ ‘เผื่อเขามีธุระนะครับ’

ปลายสายน่าจะวางไปแล้ว แต่สักพักก็โทรกลับเข้ามาใหม่ ‘Rrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrr’ พอควานหาโทรศัพท์เจอจากัวร์ก็จิ๊ปากทันที ‘จะโทรมาทำไมวะ!’

“ว่าไงพู! มีอะไร” พี่ท่านเริ่มมีน้ำโหเพราะโดนขัดจังหวะ “เออ! คืนนี้นอนกับถังไม่กลับบ้าน” จากัวร์ตอบน้องชายไป

และจังหวะที่จากัวร์ขยับท่าทางนิดหน่อยคนด้านล่างคงจะเจ็บเลยเผลอร้องเสียงดังออกมา ‘โอ๊ย! เบาๆ’ แต่เสียงมันดันเล็ดลอดเข้าไปในโทรศัพท์จนพูม่าตะโกนเสียงดังใส่พี่ชายจนรถถังก็ได้ยินเช่นกัน ‘เฮ้ยยย...พี่ทำอะไรเพื่อนผมอ่ะ’ รถถังนี่ถึงกับมองค้อนคนที่ทำให้เข้าต้องร้องออกไปเมื่อกี้เลยทีเดียว

“แค่นี้นะพู เดี๋ยวกูบอกให้ พูอย่าพูดมากเมียกูกำลังเจ็บ!” นี่คือสิ่งที่พูดกับน้องชายตัวเองแล้วกดวางสายทันทีหลังจากพูดจบ รถถังนึกในใจว่าจะมองหน้าพูม่ายังล่ะถ้าเจอกัน “ต่อนะครับ” น้ำเสียงที่คุยกับน้องชายและเมียนี่โคตรย้อนแย้งอ่ะ

แล้วพี่ท่านก็เลิกพูดพล่ามทำเพลงขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ ไปมาจนรถถังเริ่มชิน ความรู้สึกเจ็บในคราแรกบัดนี้มันแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านอย่างน่าฮัศจรรย์ จนรถถังหลุดเสียงครางออกมาเป็นระยะ ‘อืม...อื้อ...ฮื้อออ’

“ซี้ดดดด...อืมมมม” ด้านคนขยับสะโพกด้านบนก็ไม่น้อยหน้าส่งเสียงตอบรับคนด้านล่างอยู่เหมือนกัน “รู้สึกดีมั้ย”

“ฮึก...อื้ออออ...ดีครับ...ซี้ดดด” รถถังที่พยายามตอบรับ แต่ตัวเองตอนนี้ก็โดนโยกไปตามจังหวะจนหัวสั่นหัวคลอน “เบาหน่อยครับ ลึกไปแล้ว...ฮึก...ผมจุก” คนใต้ร่างพูดไปด้วยใบหน้าสุขสมปนทรมานตาก็หลับปี๋มือก็จิกแขนคนคนรัก

“พี่รักถังนะครับ” จากัวร์พูดไปทั้งที่ควบจังหวะให้แรงและเร็วยิ่งขึ้น จนได้ยินเสียงเนื้อกระทบดังก้องภายในรถที่เปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ แต่ทั้งสองคนกลับเหงื่อแตกพลั่ก ด้วยความแรงที่เริ่มทวีขึ้นเรื่อยๆ จนรถถังร้องลั่น ‘โอ๊ยยยย...ผะ...ผมไม่ไหว’

“มะ...ไม่ไหวแล้ว...จะเสร็จครับ...ฮึก” รถถังเริ่มส่ายหน้าเหยเกไปมามือก็จิกไหล่จากัวร์ไว้แน่น

“รอพี่ก่อน พี่ใกล้แล้วครับ...ซี้ดดดด” จากัวร์ขยับต่ออีกเป็น 10 นาที คนด้านล่างคงทนไม่ไหวร่างกายกระตุกเกร็งไปก่อนหน้าปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมามากมาย

น้ำรักเลอะหน้าท้องจากัวร์แถมไหลเปรอะเปื้อนเบาะหนังเต็มไปหมด ไม่นานจากัวร์ก็เสร็จในตัวรถถังกระตุกเกร็งอยู่นิดหน่อย แล้วก็ฟุบลงไปทับรถถังที่นอนอยู่ใต้ร่างเขา “สบายตัวมั้ยครับน้องน้อยของพี่”

“พี่ชอบทำผมเจ็บอยู่เรื่อย” รถถังพอได้สติก็เริ่มพูด “พรุ่งนี้ผมต้องไปเรียนด้วย พูต้องล้อแน่เลย” รถถังพูดไปทั้งที่เหงื่อท่วมใบหน้า ขาสองข้างก็ยังอยู่ในท่าบังคับอยู่แบบนั้น จากัวร์ก็ช่วยเอามือปัดผมของคนรักที่ยุ่งเหยิงให้เข้าที่เข้าทาง

“ลืมบอกครับ พูโทรมาบอกว่าอาจารย์ยกคลาสวันพรุ่งนี้” จากัวร์ยังเกาะก่ายรถถังไม่เลิก แถมยังคาของตัวเองไว้ในตัวรถถังอีกไม่ยอมเอาออกสักที “ถัง~ พรุ่งนี้วันอะไรครับ” เสียงกระเส่ามาอีกแล้ว

“หืม... วันศุกร์ไง”

“ต่อนะ”

“พอแล้วครับ พรุ่งนี้ผมต้องทำงาน” รถถังพูดไปทั้งที่ตาหลับ “พี่เอาออกที ผมเจ็บ”

“เดี๋ยวพี่ลาไอ้แม็กให้ มันไม่กล้าว่าหรอก” คนโตไม่ยอมทำตามแถมมีข้อเสนอมาอีกต่างหาก

“ไม่เอาครับ พอแล้วนะ โอยยย” คนใต้ร่างร้องโอดครวญอยู่อย่างนั้น

จากัวร์สนใจใครที่ไหนว่าแล้วควานหาโทรศัพท์อีกรอบ กดยิ๊กๆ หาเบอร์เพื่อน ‘ไอ้แม็ก! พรุ่งนี้รถถังลาป่วยนะ’ พูดจบก็กดวางสายทันทีไม่รอปลายสายตอบอะไรกลับมาทั้งสิ้น จะบ้าเหรอลาป่วยใครเขาลากันล่วงหน้ากันล่ะพ่อคู้นนนน เนี่ย! โป๊ะแตกอีกแล้วนะ

และก็เป็นไปตามคาดถุงยางอันใหม่ถูกถอดเปลี่ยน คนตัวโตแรงเยอะแถมโคตรอึดขยับสะโพกคุมจังหวะอีกหลายรอบนานหลายชั่วโมง รถถังก็ไม่รู้หลอกว่าโดนขยี้ไปกี่รอบเพราะสลบคาเบาะไปตั้งแต่กลางทางของรอบที่สองแล้ว

เริ่มรู้สึกตัวอีกทีก็ตัวที่จากัวร์เอาผ้าขนหนูมาคลุมตัวเขาไว้แล้วอุ้มกลับเข้าไปในบ้าน สติรับรู้บ้างไม่รู้บ้างเหมือนโดนล้วงโดนควักอยู่สักพัก จากนั้นจากัวร์ก็อาบน้ำให้แล้วก็แต่งตัวอุ้มมามานอนบนที่นอนและหลังจากนั้นสติก็ไม่รู้อะไรอีกเลย

**********

Twitter @Newpiney