NC#Holdmedown 16.2

Chapter 16.2

                สักพักใหญ่สองคนที่ลงไปกินข้าวก็กลับขึ้นมา พูม่ารีบหันไปมองแล้วโวยวายใส่เพื่อนตัวเอง “ไอ้ถัง! ‘แบดแบด’ โทรมาหามึงเมื่อกี้กูหงุดหงิดมากมึงรู้มั้ย น่ามคาน! กูไปละ” แล้วก็เดินสะบัดตูดออกไป ปล่อยให้สองคนที่เพิ่งมายืนงงต่อไป

                “ใคร!” คนเสียงแข็งร้องถามทันทีที่น้องชายออกจากห้องไป

                “หมายถึงอะไรครับ”

                “แบดแบด”

                “ผมก็ไม่รู้ครับ” จากัวร์หยิบโทรศัพท์ของรถถังขึ้นมาดูทันทีแต่ล็อกอินเข้าไปไม่ได้ แทนที่จะส่งคืนเจ้าของโทรศัพท์ให้ใส่รหัสให้ แต่ไม่ใช่วิถีของคนอย่างจากัวร์ ‘บอกรหัสพี่มาครับ’ รถถังทำหน้าเหวอขอกันแบบนี้เลยเหรองั้นจะตั้งรหัสไว้ทำไมเล่า!

                “BLACK TANK นี่ใคร” สุดท้ายก็ยอมบอกรหัสเขาไปง่ายๆ อีกต่างหาก จากัวร์พอเข้าเครื่องได้ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงเข้าไปดูประวัติคนโทรเข้าทันที พอเห็นรายชื่อคนโทรเข้าก็โพล่งถามเพราะเก็บอาการไม่อยู่

                “ขอผมดูหน่อยครับ” รถถังเองก็ชักจะลืมว่าใครเหมือนกันพอนึกไปนึกมา “น่าจะเป็น ‘เฮียแบล็ค’ นะครับ” รถถังพูดโดยไม่ได้มองหน้าจากัวร์ที่กำลังจับจ้องเจ้าของโทรศัพท์ด้วยอารมณ์ขุ่นมัวอยู่

                “ทำไมมีเบอร์” สั้นๆ อีกแล้ว ‘จากัวร์สไตล์’

                “เฮียแบล็คเคยเมมไว้ให้ บอกว่าเวลามีปัญหาให้โทรหาได้น่ะครับ” รถถังตอบไปตามความจริงไม่ได้คิดจะปิดบังใดๆ

                “ไม่ให้! โทรหาพี่ได้คนเดียวครับ!” แล้วอยู่ดีๆ ก็ดึงรถถังเข้าไปกอดไว้ซะอย่างนั้น จนคนโดนกอดก็งงว่าเป็นอะไรแถมไม่ขัดขืนที่เขากอดอีกแหน่ะ จากัวร์ดันหัวรถถังเข้ามาพิงที่อกตัวเองไม่ยอมปล่อยอยู่นานสองนาน

                “พอแล้วครับ ผมเมื่อยแล้ว ปวดขาด้วย” ความจริงคือเขินต่างหาก คนบ้า! เอะอะก็กอด เอะอะก็หอม อีกหน่อยนี่ไม่อยากจะคิดเลย

                “งั้นแปรงฟันแล้วไปนอนนะ” รถถังพยักหน้ารีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อหนีคนตรงหน้าทันที แต่ยังไม่ทันไรจากัวร์ก็รีบเดินตามเข้าไป จนรถถังหันไปมองประมาณว่าจะตามเข้ามาทำไม “พี่ก็จะแปรงเหมือนกัน”

                “แต่พี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะครับ” รถถังที่ถือแปรงสีฟันรีบหันไปบอกเจ้าของห้อง

                “อ้าวเหรอ” คนพี่พูดยิ้มๆ แก้เขินแกล้งเอามือเกาหัว ‘แกรกๆ’ จากัวร์มึงอย่ามาเนียน นิสัย!

                ผู้มาอาศัยรีบพาตัวเองออกมาจากห้องน้ำหลังแปรงฟันเสร็จเรียบร้อย พอเดินออกมาอีกทีหันไปเห็นคนที่ขี้เกียจอาบน้ำคืนนี้ก็ถึงกับยิ้มเพราะนอนกอดเจ้ารถบั๊มหลับไปซะแล้ว

                “พี่จา... พี่จาครับ ไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยนอนครับ” มีหรือที่รถถังจะยอมให้จากัวร์นอนทั้งตัวเหม็นๆ แบบนี้ “ลุกเลยครับ ห้ามนอนทั้งแบบนี้สิ” มือก็เขย่าที่ไหล่คนนอนหลับเบาๆ ไปด้วย

                “อื้มมม... พี่ง่วง นอนแบบนี้เลยได้มั้ย ไม่เหม็นๆ” โตจนป่านนี้แต่ดันงอแงเหมือนรถบั๊มเลยจนรถถังส่ายหัว

                “ไม่ได้ครับ รถบั๊มยังกลัวผมไม่รักเลยถ้าไม่ยอมอาบน้ำ” คนตัวโตเบิกตาโพลง ดีดตัวขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็ว

                “งั้นพี่อาบก็ได้ กลัวถังไม่รัก” จากัวร์แกล้งเย้าคนตัวเล็ก ‘ฟอดดด’ เอ๊า! อยู่ดีๆ ฉวยหอมขมับรถถังอีกแล้วแถมมีกระแซ๊ะบอก ‘เหม่งหอมอ่ะ’

                “พี่จา! อย่าทำแบบนี้อีกนะครับ” รถถังออกสีหน้ากับน้ำเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คนตัวโตได้ยินทุกถ้อยคำแต่ก็นิ่งๆ ไว้

                หลังจากเข้าไปอาบน้ำอยู่พักใหญ่ เดินออกมากะว่าสองพี่น้องน่าจะหลับไปทั้งคู่ละ แต่ที่ไหนได้พี่ชายที่แสนดียังทาแซมบัคขี้ผึ้งสีเขียวๆ ให้น้องชายอยู่เลย

                “โดนยุงกัดเยอะเลยเหรอ” จากัวร์เดินเข้าไปนั่งบนที่นอนข้างๆ รถถัง

                “ก็เยอะอยู่ครับ สงสัยจะโดนกัดตอนที่ไฟดับ” รถถังพูดไปก็ทายาให้น้องชายไป หลังจากนั้นก็ไปล้างไม้ล้างมือก่อนจะกลับมานอนเพราะเขาเองก็ง่วงจนไม่รู้จะง่วงยังไงแล้วเหมือนกัน

                ตอนนี้ภายในห้องนอนปิดไฟหมดทุกดวงแล้ว เหลืองเพียงแต่แสงสลัวจากโคมไฟบนหัวนอนเท่านั้น

                “รถถัง” อยู่ดีๆ จากัวร์ก็เรียกอีกคนขึ้นมาแล้วไม่พูดอะไร รถถังก็ไม่ได้ตอบกลับเตรียมล้มตัวลงนอนแต่หัวยังไม่ทันจะถึงหมอนดี “ถัง...” คนตัวโตเรียกอีกแล้วแถมดึงคนตัวเล็กขึ้นมาไม่ยอมให้นอนอีก

                “มีอะไรหรือเปล่าครับ” รถถังอดไม่ได้เลยถามออกไป “อื้ออออ” จากัวร์ใช้มือสองข้างของตัวเองจับหน้าของรถถังแล้วโน้มหน้าของตัวเองเข้าไปประกบปากอย่างอ่อนโยนทันที รถถังเองตกใจอยู่ไม่น้อยเลยแสดงทีท่าผลักไหล่คนขโมยจูบออกจากตัวเขา ‘อื้ออออ’ ไม่นานก็เริ่มทุบไหล่เพราะหายใจไม่ทันแล้ว จนคนฉวยโอกาสยอมปล่อยในที่สุด

                “ถัง เราเริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ยครับ” อีกครั้งที่จากัวร์เผยสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจออกไปให้คนๆ นี้ได้รับรู้ “เริ่มต้นกับพี่ใหม่นะครับ ที่ผ่านมาพี่ขอโทษ” แม้แสงในห้องจะสลัวแต่จากัวร์ก็เชื่อว่ารถถังจะรับรู้และเห็นแววตาจริงใจของเขา

                “ผมจะโกรธพี่ได้ยังไงกัน ในเมื่อผมรับงานนั้นเอง” รถถังที่อึดอัดใจอยู่ไม่น้อยสุดท้ายก็ค่อยๆ เผยสิ่งที่อยู่ในใจของตัวเองออกมาบ้าง “แต่พี่รู้มั้ย ว่าผมเจ็บแค่ไหน...ฮึก” น้ำตาใสๆ เริ่มร่วงรินลงมาให้จากัวร์ได้เห็น

                “รถถัง... พี่ขอโทษครับ” จากัวร์ดึงรถถังเข้าหาตัวกอดปลอบอยู่อย่างนั้น เอามือลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ ไปมาจนรู้สึกได้ว่ารถถังหยุดสะอึกสะอื้นแล้ว “เป็นแฟนกับพี่นะครับ” พอพูดจบก็จรดริมฝีปากเข้ากับอีกคนค่อยๆ บดขยี้แต่ช่างอย่างอ่อนโยนเหลือเกินจนรถถังโอนอ่อนไปตามการชักนำของอีกคน

                “แต่... ผมเป็นผู้ชายนะ แถมไม่มีอะไรสู้พี่ได้เลย” สีหน้าแววตารถถังดูลำบากใจอยู่ไม่น้อย “อย่าเลยครับ”

                “ถ้าถังไม่เคยรู้สึกอะไรกับพี่เลย พี่ก็ไม่บังคับครับ” จากัวร์ทำท่าจะปล่อยมือคลายกอดรถถังแต่ทว่า...

                “ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย” รถถังพูดพึมพำพลางก้มหน้าลงต่ำ จนจากัวร์กระตุกยิ้มมุมปาก ‘หึๆ ตัวน้อยของพี่จา’ อีนี่มันแผนสูงจะตายรถถังไม่รู้อะไร ดูสิมันแอบยิ้มอยู่น่ะ

                “แล้วอย่างไหนครับ” จากัวร์แกล้งเอียงใบหน้าลงต่ำกว่ารถถังแล้วช้อนตามองคนกำลังเขิน “ว่าไงครับ”

                “พี่จา...” คนเขินไม่ได้พูดอะไรได้แต่เรียกชื่อคนตรงหน้าเพียงเท่านั้น แต่สุดท้ายก็ยอมเงยหน้าขึ้นสบตาคนตัวโต

                “เป็นแฟนกับพี่นะครับ” ย้ำอีกครั้งกับคนตรงหน้า

                “ครับ... เป็นแฟนกันก็ได้” รถถังตอบแบบพึมพำ จากัวร์คว้าตัวเข้าไปกอดแล้วประกบจูบจนเนิ่นนาน มือไม้เริ่มล้วงเข้าไปในเสื้อจนสัมผัสผิวเนื้อคนตัวเล็กที่ดูจะสั่นๆ อยู่ไม่น้อย “เชื่อใจพี่นะ”

                “แต่... ผมกลัว” เพราะภาพวันนั้นยังตามหลอกหลอนอยู่ตลอด อยู่ดีๆ จากัวร์ก็ช้อนมืออุ้มรถถังเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง “พี่จา... ผมยังไม่พร้อม ผมกลัว” รถถังรีบบอก

                “ไม่ต้องกลัว เชื่อใจพี่นะครับ” จากัวร์บอกตอบ

                พอเดินเข้ามาถึงภายในห้องน้ำก็วางตัวรถถังนั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า แล้วก็ประกบริมฝีปากอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้งเนิบนาบเคลิบเคลิ้มกันไปทั้งคู่จนสั่นสะท้านกันไปทั้งตัว มือจากัวร์เริ่มลามลงไปถึงส่วนล่างของรถถังที่ยังมีอาการติดสั่นๆ

                “อื้ออออ” คนที่โดนประกบริมฝีปากอยู่จนพูดไม่ได้เริ่มร้องประท้วง เพราะมือไม้จากัวร์ดันลามปามเข้าไปในกางเกงเขาแล้วตอนนี้ “พี่จา... พอแล้ว ผมกลัว”

                “พี่ช่วยเฉยๆ ดูสิขนาดนี้แล้วไม่ปวดหรือไง” เพราะคนโตรับรู้อยู่ว่าส่วนนั้นของรถถังมันดันมีอาการสู้มือขึ้นมาแล้ว ถ้าไม่ช่วยเห็นทีรถถังคงนอนไม่ได้แน่ “แป๊ปเดียวก็เสร็จแล้วเนอะ คนเก่งของพี่จา” รถถังถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันที

                จากัวร์ไม่ได้ถอดกางเกงรถถังแต่อย่างใด ทำเพียงแค่ดึงลงมาเพื่อให้ตรงส่วนนั้นเผยออกมา แล้วมันก็ตระหง่านอยู่ตรงหน้าจนเจ้าของส่วนนั้นหลบสายตาคนที่หวังดีอาสาจะช่วยไปเรียบร้อยแล้ว

                “น่ารักจังเลย” จากัวร์พูดแซวแล้วก็ยกตัวรถถังลงมานั่งที่ชักโครกแทน เขานั่งคุกเข่ากับพื้นต่อหน้ารถถัง แล้วหลังจากนั้นก็ใช่ปากครอบครองส่วนนั้นไปหน้าตาเฉยจนรถถังตกใจทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำถึงขนาดนี้ด้วยซ้ำ

                “พี่จาเอาออกเถอะ อย่าใช้ปากมันสกปรกนะครับ” รถถังพยายามดิ้นให้ส่วนนั้นของตนหลุดออกจากปากของคนที่จับสะโพกเขาไว้มั่นจนดิ้นไม่หลุด เอามือดันตัวก็แล้วแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยสักที ‘ซี้ด...ฮึก...ปล่อยก่อนครับ’

                “ร้องออกมาเลยครับ อย่ากลั้นพี่ชอบ” จากัวร์ยอมปล่อยเป็นอิสระแค่เพียงแป๊ปเดียว แล้วก็กลับไปดูดดุนอย่างเมามัน จนคนตัวเล็กเริ่มดิ้นเพราะความเสียวซ่าน ‘อื้ออออ...ฮึก...ซี้ดดดด’

                “พี่จา...ผะ...ผมไม่ไหวแล้ว...อื้อออ” รถถังพยายามดันตัวจากัวร์ให้เลิกครอบครองส่วนนั้น เพราะตอนนี้เขาเองจะกลั้นสิ่งที่กำลังจะปลดปล่อยไม่ไหวแล้ว แต่คนตัวโตฟังซะที่ไหนยังผงกหัวขึ้นลงตามใจตัวเองอยู่อย่างนั้นอีกเป็นนานสองนาน “มะ...ไม่ไหวแล้ว...โอ๊ยยย...อึก”

                รถถังกำไหล่จากัวร์จนแน่นเพราะเกร็งไปทั้งตัว หลังจากที่ตัวเองกลั้นน้ำอดน้ำทนไม่กล้าปลดปล่อยในปากคนตัวโต แต่ทำยังไงจากัวร์ก็ไม่ยอมปล่อยเข้าสักทีเหมือนจงใจแกล้งกันเลย

                “ฮื้อออ...อ๊ะ...อ้าาาาา...ซี้ดดดดดด” แล้วความอดทนก็หมดสิ้นลง ตัวรถถังกระตุกเกร็งอยู่สองสามทีกำไหล่จากัวร์ไว้แน่นแล้วน้ำขุ่นขาวก็ทะลักออกมาจนหมดสิ้น จนคนตัวเล็กหมดแรงเอนตัวไปหาคนตรงหน้าอย่างเหนื่อยหอบ “ฮือออ อย่ากลืนคายทิ้งไป” แต่ไม่ทันแล้วเพราะคนกระทำกลืนทุกหยาดหยดไปจนหมดสิ้น

                “สบายตัวยังครับ” ทำเขาแล้วยังมีหน้ามายิ้มถามอีกเหรอ รถถังนี่หมดแรงตอบไปเลยทีเดียว “เดี๋ยวพี่พาไปนอนนะครับเด็กดี” จากัวร์เตรียมจะอุ้มรถถังกลับไปยังที่นอน

                “แล้วพี่จาไม่อึดอัดเหรอครับ ให้ผมช่วยได้มั้ย” รถถังถามไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ ที่จริงก็ไม่รู้จะช่วยเขาได้หรือเปล่า

                “หืม... ถังยังไม่พร้อมไม่ใช่เหรอ”

                “หมายถึงมือน่ะครับ”

                “ยืมขาหน่อยได้ป่ะ”

                “ฮ๊ะ! ยังไงนะครับ”

                “ยืนไหวมั้ย” ถามไปอย่างนั้นแต่ตัวเองก็จับรถถังให้ยืนขึ้นไปเรียบร้อยแล้ว แถมยังจับตัวคนตัวเล็กหันหลังอีก “ที่ให้หันหลังไม่ใช่ไม่รัก แต่ถังไม่พร้อมเลยต้องทำแบบนี้ไปก่อนละกัน” รถถังก็ไม่เข้าใจหรอกว่าคนตัวโตจะทำอะไรยังไง

                แล้วจากัวร์ก็ถกกางเกงนอนขายาวของรถถังลงไปไว้ตรงเข่า ส่วนของตัวเองก็ทำเช่นเดียวกัน มือข้างขวาเอื้อมไปกอดคนตัวเล็กโดยสอดแขนเข้าไปในเสื้อแล้ววางตำแหน่งมือไว้ที่หัวใจข้างซ้ายของรถถัง

มืออีกข้างที่เหลือจับแก่นกายของตัวเองเสียบเข้าไปตรงช่วงกลางหว่างขา รถถังที่ยืนขาชิดติดกันก็รู้สึกเหมือนมีอะไรสอดเข้ามาตรงกลางใกล้ๆ กับก้นของเขาแต่ไม่ได้ดุดันเข้าไปในร่างกายเขาแต่อย่างใด พอคนตัวโตจัดตำแหน่งทุกอย่างดีแล้ว มือช้ายก็เอื้อมไปโอบกอดวางตำแหน่งมือไว้ที่ท้องน้อยของรถถัง

“ยืนนิ่งๆ ให้พี่แป๊ปเดียวนะเดี๋ยวก็เสร็จละ” แล้วจากัวร์ก็เริ่มขยับตัวเข้าออก โดยเอาส่วนนั้นของตัวเองสีเข้ากับข้างขาของรถถังไปมาแรงๆ จนหน้าท้องคนด้านหลังกระแทกกับหลังของรถถังไปมา ส่วนจมูกคนโตก็ดอมดมตามซอกคอกับหูคนตัวเล็กไปเรื่อยจนรถถังเริ่มจั๊กจี้เอียงหน้าหนีไปมาอยู่อย่างนั้น “อื้มม...อื้อออ...ซี้ดดดด”

จากัวร์ยังขยับเข้าออกไม่เลิกอยู่พักใหญ่แล้วแถมต้องคอยระวัง เพราะไม่ได้สวมถุงยางกลัวคนตัวเล็กจะเปรอะเปื้อนกับหยาดหยดของเขา “ซี้ดดดด...ใกล้แล้วครับ” รถถังยืนเกาะแขนคนที่โอบกอดไว้แน่นบ่นพึมพำ ‘ใกล้ตรงไหน นี่นานแล้วครับ’ ส่วนคนหลังก็กระแทกกระทั้นแรงๆ เข้ามาไม่ขาดสายแล้วพอใกล้จะเสร็จจริงๆ ก็รีบเอาตรงนั้นออกมาจากตัวรถถัง

รีบหันกลับมาที่ชักโครกรูดรั้งอีกไม่กี่ทีน้ำสีขาวก็พวยพุ่งลงไปในชักโครกทันที รถถังเห็นจากัวร์กระตุกอยู่นิดหน่อยก็หันกลับมามองคนรักส่งยิ้มอ่อนให้กัน หลังจากทำความสะอาดล้างไม้ล้างมือก็พากันเดินออกมาจากห้องน้ำตรงไปยังที่นอน

“เจ็บมั้ยครับ” คนตัวโตถามหลังจากที่ล้มตัวนอนกันทั้งคู่แล้ว

“ไม่ครับ แต่แสบขา” นี่ก็ตรงเกิน ถามจริงก็ตอบจริงซะอย่างนั้น

“หึๆ ง่วงยัง” คนตัวโตเอามือลูบหัวเบา ปากก็จรดลงตรงหน้าผากอยู่อย่างนั้น

“ครับ”

รถถังหันหน้าไปกอดเจ้าเด็กรถบั๊มไว้แน่นเลยกลายเป็นหันหลังให้จากัวร์แทน คนโตดันไม่ยอมเอื้อมแขนไปกอดตัวรถถังที่นอนหันหลังให้เขาหน้าก็เอาไปซุกไว้แถวๆ ซอกคอขาวๆ ของรถถังนั่นแหละ แล้วก็เกือบจะหลับอยู่แล้วเชียว ‘ครืด~’

**********

Twitter @Newpiney